Armia Krajowa (AK) została powołana 14 lutego 1942 roku jako kontynuacja Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) i stała się największą podziemną organizacją zbrojną w okupowanej Europie. Jej głównym celem była walka o niepodległość Polski poprzez działania dywersyjne, sabotaż oraz przygotowanie do powszechnego powstania przeciwko okupantom. Armia Krajowa podlegała rządowi RP na uchodźstwie, co symbolizowało ciągłość polskiej państwowości. W szczytowym momencie liczyła około 400 tysięcy żołnierzy, prowadząc m.in. akcję „Burza” i koordynując powstanie warszawskie. AK była także zaangażowana w szerzenie tajnego nauczania i wspieranie społeczności w warunkach okupacji. Mimo olbrzymich strat i brutalnych represji ze strony okupantów, jej działalność pozostaje symbolem heroizmu i walki o wolność Polski. Po wojnie wielu żołnierzy AK było prześladowanych przez władze komunistyczne, co podkreśla dramat ich losów.