Atak na więzienie w Radomiu, przeprowadzony w nocy z 8 na 9 września 1945 roku, był jedną z głośniejszych akcji polskiego podziemia antykomunistycznego. Operację zorganizowały oddziały Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” (WiN) pod dowództwem kapitana Stefana Bembińskiego, pseudonim „Harnaś”. Celem akcji było uwolnienie więzionych przez komunistyczne władze żołnierzy Armii Krajowej i innych działaczy niepodległościowych. W wyniku brawurowego ataku uwolniono około 300 osób, w tym wielu członków podziemia, co było ogromnym sukcesem operacyjnym. Akcja wymagała doskonałego planowania i odwagi, a jej przeprowadzenie było silnym ciosem dla władz komunistycznych. Wydarzenie to spotkało się jednak z brutalnymi represjami wobec lokalnej ludności i uczestników ataku. Atak na więzienie w Radomiu pozostaje symbolem niezłomnej walki o wolność w trudnych powojennych czasach.