Tadeusz Bór-Komorowski, ps. „Bór” (1895–1966), był generałem Wojska Polskiego, komendantem głównym Armii Krajowej i jednym z kluczowych dowódców polskiego podziemia podczas II wojny światowej. Po klęsce wrześniowej w 1939 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną, a w 1943 roku objął dowództwo nad Armią Krajową, największą podziemną armią w okupowanej Europie. W 1944 roku podjął decyzję o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego, które miało na celu wyzwolenie stolicy przed nadejściem Armii Czerwonej. Po klęsce powstania trafił do niemieckiej niewoli, z której został uwolniony w 1945 roku. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie działał na rzecz polskich spraw, pełniąc m.in. funkcję premiera rządu RP na uchodźstwie. Zmarł w Londynie w 1966 roku. Tadeusz Bór-Komorowski pozostaje symbolem walki o niepodległość Polski w najtrudniejszych czasach okupacji i represji.