Oficerowie Wehrmachtu stanowili kadrę dowódczą sił zbrojnych III Rzeszy, obejmującą wojska lądowe (Heer), marynarkę wojenną (Kriegsmarine) i siły powietrzne (Luftwaffe). Byli odpowiedzialni za planowanie i prowadzenie operacji wojennych, dowodzenie żołnierzami oraz utrzymanie dyscypliny w jednostkach. Wśród oficerów znajdowali się zarówno profesjonaliści wojskowi, często wywodzący się z pruskiej tradycji militarnej, jak i osoby powiązane ideologicznie z reżimem nazistowskim. Choć wielu z nich skupiało się na obowiązkach wojskowych, część uczestniczyła w realizacji zbrodniczej polityki III Rzeszy, w tym w represjach wobec ludności cywilnej i współpracy z SS przy eksterminacji Żydów. Oficerowie odegrali kluczową rolę w prowadzeniu kampanii II wojny światowej, od szybkich sukcesów Blitzkriegu po klęski na froncie wschodnim. Niektórzy, jak Claus von Stauffenberg, sprzeciwili się Hitlerowi, biorąc udział w zamachu z 20 lipca 1944 roku.