Tajni współpracownicy (TW) byli osobami, które w czasach PRL-u współpracowały z komunistycznymi służbami bezpieczeństwa, takimi jak Służba Bezpieczeństwa (SB). Byli rekrutowani spośród różnych grup społecznych, w tym studentów, pracowników, artystów, duchownych, a także działaczy opozycyjnych. Współpraca często odbywała się w tajemnicy, a TW dostarczali informacji o swoich środowiskach, znajomych, czy współpracownikach, pomagając SB w inwigilacji i represjonowaniu przeciwników reżimu. W niektórych przypadkach współpraca była dobrowolna i motywowana korzyściami materialnymi, ideologicznymi lub karierą, jednak wielu TW zostało zmuszonych do donoszenia pod groźbą szantażu, represji lub ujawnienia kompromitujących informacji. Informacje dostarczane przez TW przyczyniły się do aresztowań, zwolnień z pracy, a nawet wyroków sądowych wobec opozycjonistów. Po 1989 roku wiele nazwisk TW zostało ujawnionych w ramach lustracji, co wywołało liczne kontrowersje i podziały w polskim społeczeństwie. Ich działalność jest nadal przedmiotem debaty publicznej, dotyczącej odpowiedzialności za współpracę z reżimem komunistycznym.