Żołnierze Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) byli członkami formacji wojskowej PRL, powołanej w 1945 roku do walki z podziemiem niepodległościowym oraz utrzymania kontroli komunistycznej w Polsce. KBW był podporządkowany Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego i pełnił rolę zbrojnego ramienia reżimu w tłumieniu oporu społecznego. Żołnierze KBW brali udział w akcjach przeciwko Żołnierzom Wyklętym, likwidując oddziały Armii Krajowej i innych organizacji niepodległościowych. W kolejnych latach KBW uczestniczył w tłumieniu wystąpień robotniczych i chłopskich, a także w ochronie kluczowych obiektów państwowych. Formacja była szkolona i organizowana według wzorców sowieckich, a jej działania często wiązały się z brutalnymi represjami wobec cywilów. KBW istniał do 1965 roku, kiedy to został wcielony do Wojsk Obrony Wewnętrznej (WOW). Żołnierze KBW pozostają symbolem represyjnej polityki władz komunistycznych wobec polskiego społeczeństwa.