Władysław Anders (1892–1970) był generałem Wojska Polskiego, bohaterem II wojny światowej i dowódcą 2. Korpusu Polskiego. Walczył w I wojnie światowej oraz w wojnie polsko-bolszewickiej, zdobywając uznanie jako wybitny dowódca kawalerii. W 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, został ranny i wzięty do niewoli przez Sowietów, a następnie osadzony w więzieniu na Łubiance. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski w 1941 roku został zwolniony i powołany na dowódcę armii polskiej formowanej w ZSRR, którą ewakuował do Iranu. Jego 2. Korpus zasłynął w bitwie o Monte Cassino w 1944 roku, gdzie polscy żołnierze odegrali kluczową rolę w przełamaniu niemieckiej obrony. Po wojnie Anders pozostał na emigracji, działając na rzecz polskich spraw jako członek Rządu RP na uchodźstwie. Jest symbolem walki o niepodległość i wierności ideałom wolnej Polski.