Żołnierze Wehrmachtu stanowili siły zbrojne III Rzeszy, funkcjonujące w latach 1935–1945. Wehrmacht składał się z trzech głównych rodzajów wojsk: Heer (wojska lądowe), Kriegsmarine (marynarka wojenna) i Luftwaffe (siły powietrzne). Byli to zarówno zawodowi wojskowi, jak i poborowi, a ich głównym zadaniem była realizacja agresywnej polityki ekspansji terytorialnej Adolfa Hitlera. Żołnierze Wehrmachtu brali udział w kampaniach II wojny światowej, od inwazji na Polskę w 1939 roku po walki na froncie wschodnim i zachodnim. Choć formalnie Wehrmacht był organizacją niezależną od partii nazistowskiej, wielu jego członków wspierało ideologię nazistowską, a niektórzy uczestniczyli w zbrodniach wojennych, takich jak masakry ludności cywilnej czy współpraca z Einsatzgruppen. Po wojnie część żołnierzy Wehrmachtu została osądzona za zbrodnie, choć wielu z nich twierdziło, że jedynie „wykonywali rozkazy”. Ich historia jest złożona, obejmując zarówno przykłady męstwa na polu bitwy, jak i współudział w terrorze nazistowskim.