Armia Krajowa została formalnie rozwiązana 19 stycznia 1945 roku przez ostatniego dowódcę, generała Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”. Decyzja ta była związana z wkroczeniem Armii Czerwonej na teren Polski i obawą przed represjami wobec żołnierzy AK przez nowe, komunistyczne władze. Rozwiązanie miało zapobiec masowym prześladowaniom i represjom ze strony NKWD oraz władzy ludowej, które postrzegały AK jako zagrożenie. Żołnierze Armii Krajowej zostali zobowiązani do samodzielnego decydowania o swojej dalszej działalności, w tym do ewentualnego przejścia do cywila. Mimo rozwiązania, wielu żołnierzy AK kontynuowało walkę w ramach struktur niepodległościowych, takich jak Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” (WiN). Tragiczny los wielu akowców, którzy padli ofiarą represji, przesłuchań i deportacji, pokazuje dramat ich powojennych losów. Rozwiązanie Armii Krajowej symbolizowało koniec największego zorganizowanego zbrojnego oporu wobec okupacji, ale nie złamało ducha walki o niepodległość Polski.