Atak na pociąg pod Łowiczem, przeprowadzony 27 maja 1946 roku, był jedną z akcji antykomunistycznego podziemia wymierzonych w struktury władzy komunistycznej. Operację zorganizował oddział Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ), mający na celu zdobycie środków finansowych przewożonych w pociągu oraz ukaranie kolaborantów współpracujących z reżimem. Partyzanci zatrzymali pociąg w pobliżu Łowicza, przeprowadzili brawurowy napad i przejęli znaczną ilość pieniędzy, które miały być przeznaczone na utrzymanie aparatu bezpieczeństwa. Akcja zakończyła się sukcesem bez większych strat po stronie podziemia. Atak ten symbolizował sprzeciw wobec sowieckiej dominacji i komunistycznego terroru, pokazując, że opór zbrojny wciąż trwał. Władze komunistyczne zareagowały represjami, wzmacniając działania służb bezpieczeństwa. Dziś wydarzenie to jest pamiętane jako przykład determinacji polskiego podziemia w walce o wolność i niezależność ojczyzny.